عقلش را زنده کرد ونفس خویش را کشت،تا آنجا که جسمش لاغر،و خشونت اخلاقش به نرمی گرایید؛
برقی پر نور برای او درخشید،وراه را برای او روشن کرد و در راه راست او را کشاند واز دری به در دیگر برد، تا به در سلامت و سرای جاودانه رساند.
که دو پای او در قرارگاه امن با آرامش تن،استوار شد.
این، پاداش آن بود که دل را درست به کار گرفت و پروردگار خویش را راضی کرد.
ترجمه ی خطبه ی 220 نهج البلاغه
:: موضوعات مرتبط:
گوناگون ,
,
|
امتیاز مطلب : 32
|
تعداد امتیازدهندگان : 7
|
مجموع امتیاز : 7
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
